Description
“Cəhənnəm başqalarıdır,” deyərkən J.P. Sartr qadınların sürəkli ağlından keçən o məşhur sözü düşünmüşdümü görəsən? Başqaları nə deyər? Başqaları, ən çox da qadınlar üçün cəhənnəm deyilmidir? Özünə bəxş edilmiş həyatı rədd edən, dəliliyin sərhədlərində gəzinən qadınlar necə varlı olduqlarının fərqinə vararlar elə olarsa.
“Aid olmaq, uydurulmuş bir sərsəmləmədir” İçindəki dəliyə qulaq as, xoşbəxt deyilsənsə bil ki yollarınız ayrılmışdır. Kim bilir, bəlkə yenidən qovuşmanın tam zamanı elə indidir. İçindəki dəlinin, kimliyinin, kim olduğunun, var olub olmadığının zamanı. Bir nəfəs verib alıncaya qədər, bədəli nə olursa olsun… Bir qadın, bir kişi ya da bir əngəlli, kim olursan ol, içindəki dəlidən, özündən, ruhundan uzaqlara düşmə. Çünkü sevgisız yaşamaq ölmək kimidir, ölü bir bədəndə ruhun nə işi var ki…
Həyatın qanunlarına, acımasızlığına, ənənəvi yanaşmaya ədəbiyyatın sadəlövh diliylə qarşı çıxmaqdadır yazar, bəzən coşqulu, bəzən də utanmazca. Ən çox da sanki bir utancmış kimi, qadın olmanın, özünü əksik hissetmənin utancını, dilsizliyini əks etdirir hekayələrində. İçlərində gizli tutduqları nəhəng xəzinənin fərqində olaraq.
Rahime Sarıçelik Fransa və Türkiyə arasında cərəyan edən “Kimliksiz hekayələr” kitabında, toplumsal cinsiyyət qavramını, həyatı mühakimə edir. Qəhrəmanlar, ənənələrə alışa bilməyən hər kəs kimi, hər cür qəbuletmənin dışında yaşayır. Bir hekayədən digərinə öz yoluna işıq saçmaqdan qalmayıb, yenidən özünü var etmənin fərqli formalarını yaradır.